در «تکاندهنده» مخاطب اجراگر است، نه تماشاگر
نویسنده و کارگردان نمایش «تکاندهنده» با بیان اینکه در این نمایش مخاطب اجراگر است، نه تماشاگر، گفت: مخاطب، محور اجرای تعاملی تکاندهنده است.
به گزارش پایگاه خبری روایتپرس، کمیته اطلاعرسانی سیامین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان، سعید ارغوانی با اشاره به اینکه این نمایش در بخش دیگرگونههای جشنواره حضور دارد، افزود: تکاندهنده تجربه شکلگیری «خود» را در تعامل مستقیم مخاطب با یک چیدمان تعاملی و پرفورمنس آرت به نمایش میگذارد.
وی ادامه داد: امسال برای اولینبار در بخش دیگرگونههای جشنواره شرکت کردم و چون این بخش به اجراهای متفاوت و معاصر میپردازد، نمایش در این دسته قرار گرفت.
ارغوانی درباره ماهیت اثر توضیح داد: کار ما یک اجرای آلترناتیو است نه نمایش به معنای مرسوم، در دسته اجراهای آلترناتیو، اجرای معاصر، پرفورمنس آرت و چیدمان تعاملی قرار میگیرد.، در این گونه آثار، بهتر است نگوییم کارگردان یا نویسنده بیشتر یک طراح کلی وجود دارد که روند را هدایت میکند.
ارغوانی موضوع اصلی اجرا را بررسی شکلگیری خود دانست و بیان کرد: موضوع اثر درباره خود است همان خودی که در فرد شکل میگیرد و جنبه روانشناختی دارد، اینکه تصویر انسان از خودش چقدر با آنچیزی که دیگران از او میبینند مشابه است.
این هنرمند اضافه کرد: این گونه نمایش دو نوع مخاطب دارد مخاطبانی که وارد اجرا میشوند و در مقام اجراگر قرار میگیرند و مخاطبانی که فقط نظارهگرند، کسانی که وارد اجرا میشوند، یک تجربه شخصی و منحصربهفرد را در محفظهای نوستالژیک تجربه میکنند و نتیجه آن را به ما که بیرون ایستادهایم منتقل میکنند.
وی افزود: در این اجرا، بر آزادی تجربه مخاطب تأکید شده است، مخاطب وارد یک اتفاق میشود که در آن بدون واسطه و بدون تحمیل، با خود واقعیاش مواجه میشود تجربهها متفاوت و گستردهاند وما در این محور حرکت میکنیم.
ارغوانی با اشاره به تجربه خود در حوزه درامتراپی و کار با بیماران روانی گفت: برای من مسئله روان بسیار مهم است. وقتی مخاطب وارد اجرا میشود، پیشفرضهای ذهنیاش درباره تئاتر از بین میرود؛ کسی قرار نیست برای او اجرا کند. او خودش وارد محفظه میشود و خودش اجراگر میشود. جایگاه مخاطب مدام تغییر میکند و تجربهای تازه و مستقیم با روان خود پیدا میکند.
وی درباره شیوه حضور مخاطب در اجرا نیز شرح داد: این اجرا از صبح تا شب میتواند ادامه داشته باشد، مخاطب میتواند وارد فضا شود، درگیر نمایش شده یا فقط نظارهگر باشد، او کاملاً آزاد است، وقتی مخاطب در اجرا حضور نداشته باشد، اثر فقط یک چیدمان است اما وقتی وارد آن میشود تبدیل به چیدمان تعاملی و پرفورمنس آرت میشود.
ارغوانی با بیان اینکه هیچ روایت خطی از پیش تعیینشدهای در این شیوه نمایشی وجود ندارد و نتیجه را هر مخاطب بر اساس دریافت شخصی خود تجربه میکند، افزود: مخاطب بخشی از اجراست بدون او اجرا کامل نمیشود این آزادی، هسته اصلی تجربهای است که در تکاندهنده رقم میخورد.
