انگار که فرصتی دست داده تا مهربانی به رسم کودکان چاشنی این روزها شود و مردم در پی برآورده ساختن آرزو هم‌قدم مهر شوند و اندک‌اندک جمعی از آرزوهای دوست‌داشتنی فرشته‌ها را واقعی کنند.
روایت پرس- سولماز عنایتی: موافقید تمنای رضایت خدا در روزمرگی‌های زمستانی یا ادای رسم مهربانی شاید هم سرازیری آرزو کنج دنج بیمارستان را به تماشا بنشینیم و با یک دل سیر خنده و قهقهه از بیخ دل سیر و سلوک کنیم.
انگار که فرصتی دست داده تا مهربانی به رسم کودکان چاشنی این روزها شود و مردم در پی برآورده ساختن آرزو هم‌قدم مهر شوند و اندک‌اندک جمعی از آرزوهای دوست‌داشتنی فرشته‌ها را واقعی کنند و رویاها را بدل به حقیقت، حالا موافقید ما هم شریک مهر و مهرورزی‌شان باشیم؟
فرصتی که غوغای شوق کودکان را تحقق می‌بخشد درست به وقت غزل باران و شکوه برف میان خرده‌روایت‌های زندگی؛ فرصتی که شادی را فواره‌های بلندبالای حوض نقاشی می‌کند، فواره‌هایی که دل به بلندترین نقطه دادند همانجا که خنده ریسه می‌شود.
اگر موافقید، تشریح این فرصت دست داده از این قرار است؛ حتما هم‌قدم با مهر گام برداشتن حس و حال عجیبی دارد، حالا اگر طرف مقابل این مهرورزی کودکان باشند از نوع تب‌دارشان حال و حالت آدمی عجیب‌تر هم می‌شود، انگار که منجی شده باشی برای تحقق آرزو و انتخاب شده باشی این محفل بی‌ریا.
همین تشریح مختصر و موجز کافیست تا شما هم ناز آرزو بکشید و مابین شلوغی‌های خیلی زیاد، کمی دل به آرزوها بدهید و سودای برآورده ساختن را در سر بپرورانید.
کافیست تا بی‌چند و چون شانه به شانه خیابان‌های نمناک بی‌سوال و جواب هم‌قدم مهر شوید و دست یک عروسک لپ قرمزی یا ماشین بزرگ قدرتی حتی هلیکوپترهای تیز و تند را بگیرید و بیمارستان کودکان را پیدا کنید و بر تن لحظات قامت شادی بپوشید.
این رسم مهربانی است به سبک کودکان تب‌دار که با پرس‌وجوهای ما معلوم شده چه بزرگترهایی که تمایل نداشتند نام و نشان‌شان فاش شود مهربانی کودکانه را مشق این روزهای خود کردند و آرزوی کودکان بخش هماتولوژی بیمارستان کودکان همدان را برآورده ساختند.
یعنی هم‌پیمان شدند و از راه دور دیوار به دیوار دلشان چمباتمه زدند و صدای پای مراد شدند از دوردست، چشم دوختند به کلمات از دل برآمدهِ و بذر امید را کاشتند درست وسط قلب‌شان.
برای اهالی خسته و کلافه بیمارستان از نوع کودکان، نسخه همدردی خیلی جواب می‌دهد؛ نسخه «ما هستیم و پای دلتان راه می‌رویم، پای دل کوچک‌تان» به گمانم امیدوارکننده است. امیدی که در کوچه باریک صدایشان جوانه می‌زند و گل شادی می‌شکفد.
و حالا که لیستی از آرزوهای این کودکان در شهر دست به دست شده و فضای مجازی را قرق کرده و مردان و زنان این دیار را به هم‌قدمی با مهر دعوت کرده؛ باید گفت، الحق که مردم هم بی‌تعلل همراه شدند و سر از پا نشناختند برای ادای مهربانی.
راستش را بخواهید از مصاحبه با خیران آرزو و کودکان خوشحال معذوریم اما همین بس که مودت و نوعدوستی همه جوره در این شهر ریشه دوانده و گاهی سر از بیمارستان و خوشحالی بچه‌های بیمار درمی‌آورد و گاهی دیگر حریف سرسخت کرونا می‌شود و باز دمی دیگر دیوار مهربانی را باب می‌کند، باشد که مقبول افتد.
