طواف دور میدان امام و برخلاف عقربه‌ها چرخیدن همین پایین کیف داشت، حتی وقتی مجبور می‌شدی گردن بکشی و فاصله بل و باریک بین آدم‌ها را پیدا کنی و ماهی سه دُم قرمز تازه به بازار آمده را قاب بگیری.

همین اول کاری، دلم می‌رفت برای یکی از همان ماهی‌های سه دُم خیلی قرمز، مادر می‌گفت "اگر الان بخری خسته میشه هی تو تنگ بالا پایین می‌پره، آخرش ماهی بخر"، اما حرفش به گوشم نمی‌آمد و دلم گیر کرده بود پی ماهی سه دُم.

اولین خرید عیدانه می‌شد تنگ آبی و ماهی سه دُم و چند سنگ رنگی تهِ تنگ، دلم آرام می‌گرفت و دو دستی سفت می‌چسبیدم به تنگ بلوری و دنبال مادر و چادر گل‌دارش تندتند می‌دویدم.

پاهای کوچک و کتونی‌های سفید و زردم از پی هم می‌پیچید و یک سره چشمم خیره به تنگ بود، فقط گاه‌گاهی سر بالا می‌کردم و گل چادر مادر را دید می‌زدم، گل مشکی کمی براق، سوسو می‌کرد و این یعنی او همین‌ جاست.

بعد دوباره چشم می‌دوختم به چشم‌های ریز ماهی قرمز سه دُم و پاهایم به هم می‌پیچید و آبِ تنگ لب می‌زد و دلم هُری می‌ریخت‌.مادر حواسش جمع من بود و می‌گفت "به غیر از ماهی چی می‌خوای برای سفره هفت‌سین"، بابا یادم داده بود که من سین هفتم سفره نوروزم. به مدد دست‌های کاسه شده و انگشتان چسبیده به تنگ شمردم و گفتم "۶ تا سین دیگه باید بخریم".

هنوز طواف یک دور میدان تمام نشده بود که مادر گفت "سبزه ریختم، سکه هم داریم، سماق هم که تو خونه هست، بریم سراغ بقیه"، سیب سرخ هفت‌سین می‌شد مقصد آن روزهای ۱۰ سالگی‌ام. لپ‌هایم گل می‌انداخت و سرخی سیب باز دلم را هوایی می‌کرد، چیزی در من غلیان داشت که نمی‌دانستم چیست.

چیزی شبیه غنج رفتن دل، حسی شبیه فواره‌های حوض خانه مادربزرگ که بالابلندی می‌کردند و برای به آسمان رسیدن از هم سبقت می‌گرفتند. شوق داشتم برای رسیدن به نوروز و چیدن سفره هفت‌سین وسط هال روی لچک ترنج‌های لاکی جهزیه مادر.

و اما بین هزار هزار تا سیب سرخ، یکی چشمم را می‌گرفت و همان یکی که از همه سرخ‌تر بود را برمی‌داشتم و دیوار به دیوار تنگ بلورین می‌چسباندم و آهنگ رفتن کوک می‌کردم، مادر می‌گفت "سیبت رو بده بزارم تو کیفم یا تو کیسه میوه‌ها"، ولی مرغم یک پا داشت و به خیالم همه سین‌های هفت‌سین را باید خودم می‌بردم، ذوق و شوقم جدی بود اما توانم یحتمل کافی نبود و دستان کوچکم یاری طلب می‌کرد.

هنوز پاها و کفش‌های کتونی سفید و زردم به هم می‌پیچید و نگاهم روی ماهی قرمز قفل بود؛ با سیر و سمنو میانه‌ای نداشتم، ولی سین داشت و واجب بود، کوچکترین بوته سیر تازه و کاسه‌ لعلین سمنو را به دست مادر دادم و مشغول طواف بودم، با کلی صدا، دست‌هایی که روی گوش می‌نشست و فریاد می‌زد که "آهاییی عید اومده و عید اومده ....".

همین وسط‌ها، دوش به دوش بساط خرید و فروش اسباب عید، عمو نوروز، نوروز می‌خواند و قرمزی لباسش باز دلم را کوک و رقص نوروز همان حس عجیب دوست داشتنی در من غلیان می‌کرد.

راستش چادر گل‌دار، سرخی سیب و ماهی سه دُم، نوستالژی همیشگی نوروز است برای دهه شصتی‌ها.